home

Vertrouwen herstellen in de politiek was een van de thema’s in de onlangs gehouden gemeenteraadsverkiezingen. De nieuwe partij Amersfoort voor Vrijheid belegde in dat kader een vergadering, met alleen politici, over hoe het contact tussen burgers en politiek kan worden verbeterd. De vergadering werd serieus genomen, want alle fractievoorzitters en de burgemeester waren aanwezig.

Geen van de partijen zag de uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen als een afrekening van het gevoerde beleid. Toch laten de cijfers iets anders zien: de coalitie verloor 12% van de stemmen. Waar kwamen die stemmen terecht? En hoe zit het met de opkomst?

Plotseling vlogen vorige week de persberichten ons om de oren. Amersfoort 2014 had zich teruggetrokken uit de onderhandelingen. In een uitvoerig persbericht werd dit toegelicht. De vier overgebleven partijen (D66, GroenLinks, CDA en Partij voor de Dieren), brachten ook een persverklaring uit. De stijl van onderhandelen van Amersfoort2014 beviel hen niet. Tijd om eens in de achtergronden te duiken.

Op de foto onderhandelaars van de overgebleven partijen, v.l.n.r. Bram Leeuwenkamp (GroenLinks), Micheline Paffen (CDA), Marjolein Perdok en Tyas Bijlholt (D66), Natanja Vreugenhil en Cristian van Barneveld (PvdD).

Het was dinsdagavond 24 mei een vreemde bijeenkomst. Een avond waarop Jesse Kooiman, Jelte Lammers, Floris van Loen, Robert Nijendijk & Stijn van Eijk, allen studenten van Hogeschool Saxion, hun onderzoek over bouwen in Stoutenburg Noord presenteerden, de VVD zich verder isoleerde van de rest van de politieke partijen en waar de andere partijen genadeloos de proefballon doorprikten. Op de foto: studenten presenteren mogelijkheden voor bebouwing in Stoutenburg Noord, hier Floris van Loen aan het woord (foto Peter de Langen).

Hoera! De regiegemeente is 25 jaar in Amersfoort. Maar sinds de invoering van het regiemodel is er kritiek op zowel de uitvoering als de bestuurscultuur. Werkt dit model nog voor de gemeente? Een duik in de geschiedenis. 

Docenten en zorgcoördinatoren van Amersfoortse scholen hebben lang niet alle leerlingen met een ziek familielid in beeld. "Als je er niet naar vraagt, zie je ze ook niet."

'De trein zal niet verder rijden dan Ypenburg', klinkt de heldere vrouwenstem uit de luidsprekers boven mij. Verstoord kijk ik op uit het aardige boekje dat ik aan het lezen ben; Kleine filosofie van de digitale onthouding geschreven door de filosoof Hans Schnitzler. De trein rolt ondertussen zacht verder het perron binnen; de motor van de locomotief is uitgevallen. Een afspraak hoef ik gelukkig niet te halen.

Het eerste stadsgesprek van de onderhandelaars voor een nieuwe coalitie met inwoners en organisaties werd zaterdag 14 mei in Hooglanderveen gehouden. Voor formateur Patricia Seitzinger was dat een openbaring. Zij bekende aan de volle zaal dat zij nog nooit van Hooglanderveen had gehoord en dacht dat het een onderdeel van Vathorst was. Er ging een schok van ontzetting door de zaal. Op de foto Patricia Seitzinger, één van de twee formateurs van de beoogde coalitie.

Onze haiku-specialist beziet de discussies in Amersfoort over nieuwe energiebronnen met distantie. 

Raadsleden discussieerden deze week over een voorstel van het college om een nieuwe aanbesteding voor te bereiden voor het aanbieden van huishoudelijke hulp. De kern van dit voorstel is om minder uren in te kopen voor een hoger tarief, maar daardoor wel binnen de huidige begroting. Als de raad méér uren wil, dan kost dat 1,4 miljoen euro extra, volgens wethouder Menno Tigelaar. Raadsleden vroegen zich daarom af of dit in feite niet een impliciete bezuiniging betreft. 

De afgelopen maanden dook journalistiek platform de Stadsbron samen met De Balie in de wereld van Amersfoortse mantelzorgers. Waar lopen zij tegenaan? Theatermaker Max Wind maakte van de verhalen de voorstelling Merci dat jij er bent. Na afloop praten we over de toekomst van mantelzorg.

Het moeizaam op gang komen van de boycot van Russissche eigendommen in Nederland riep de afgelopen tijd verontwaardiging op. Het plukken van vijandig vermogen is echter niet zo makkelijk. Dat is een les die kort na de oorlog ook in Amersfoort werd geleerd. De lokale afdeling van het Nederlands Beheersinstituut – verantwoordelijk voor het afpakken van vijandelijk vermogen en het compenseren van oorlogsslachtoffers – stond in de jaren 1945-1950 regelmatig bloot aan (terechte) kritiek. Een lange terugblik, voor de fijnproever.

Er was eens een tijd dat Amersfoort de groenste stad van Nederland was en zelfs de groenste stad van Europa. De afgelopen jaren is er echter veel groen verdwenen en veel bomen zijn gekapt. Het college doet nu een voorstel aan de raad om betere regels vast te stellen. En áls er groen moet verdwijnen, dan moet dat worden gecompenseerd. 

Er is steeds meer geld nodig voor Amersfoorts nieuwe zwembad. 

En weer breekt er een 4 mei aan waarop ik nergens in Amersfoort om acht uur ’s avonds twee minuten stil kan staan bij mijn in de oorlog vermoorde joodse stadgenoten. Opnieuw moet ik een eigen dodenherdenking bedenken.